-
1 dignitas
dignĭtas, ātis ( gen. plur. dignitatum, Sen. Ben. 2, 17, 1; Plaut. Ep. 9, 5, 3; Vop. Florian. 6, 2:I.-tatium,
Sen. Polyb. 17, 2), f. [dignus].Lit., a being worthy, worth, worthiness, merit, desert (so, rarely, and perh. only in Cic.):II.Lamia petit praeturam: omnesque intelligunt nec dignitatem ei deesse nec gratiam,
Cic. Fam. 11, 17; id. Agr. [p. 578] 2, 2, 3:dignitas consularis,
a being worthy of the office of consul, id. Mur. 13:pro dignitate laudare,
id. Rosc. Am. 12, 33.Meton. (the cause for the effect), dignity, greatness, grandeur, authority, rank (cf. honos, honestas, laus, existimatio, gloria, fama, nomen).A.In gen.: mihi gratulabere, quod audisses me pristinam meam dignitatem obtinere. Ego autem, si dignitas est bene de re publica sentire, obtineo dignitatem meam;B.sin autem in eo dignitas est, si, quod sentias, re efficere possis, ne vestigium quidem ullum est reliquum nobis dignitatis,
Cic. Fam. 4, 14, 1;dignitas (est) alicujus honesta et cultu et honore et verecundia digna auctoritas,
id. Inv. 2, 55, 156: cum pulchritudinis duo genera sint, quorum in altero venustas est, in altero dignitas;venustatem muliebrem ducere debemus, dignitatem virilem,
id. Off. 1, 36, 130:formae,
id. ib.; Suet. Claud. 30: corporis, Laber. ap. Macr. S. 2, 7; Nep. Dion. 1, 2; cf. also Cic. Inv. 2, 1; Vell. 2, 29; Plin. Pan. 4, 5:agere cum dignitate ac venustate,
Cic. de Or. 1, 31, 142:personarum dignitas,
id. ib. §141: retinere in rebus asperis dignitatem,
id. ib. 2, 85, 346:in senatu conservanda auctoritas, apud populum dignitas,
Quint. 11, 3, 153 et saep.:celsissima sedes dignitatis atque honoris,
Cic. Sull. 2, 5:ex tam alto dignitatis gradu,
id. Lael. 3 fin.; cf. id. Rep. 1, 27 (twice):est in ipsis (liberis populis) magnus delectus hominum et dignitatum,
id. ib. 1, 34:aliquem ex humili loco ad summam dignitatem perducere,
Caes. B. G. 7, 39, 1:aliquem dignitate exaequare,
Caes. B. C. 1, 4, 4:ut secundum locum dignitatis Remi obtinerent,
id. B. G. 6, 12 fin.; 4, 17, 1; cf. id. ib. 6, 8, 1; 7, 66, 5; 7, 77, 6; id. B. C. 1, 9, 2 et saep.—In partic.(α).Official dignity, honorable employment, office:(β).gratulor laetorque tum praesenti tum etiam sperata tua dignitate,
Cic. Fam. 2, 9; id. ap. Quint. 7, 3, 35; cf. in plur., Plin. 21, 7, 21, § 44; id. Pan. 61, 2 al.—Men holding high office, men in honorable employment:C.cum dignitates abessent,
Liv. 22, 40, 4; cf. Quint. 11, 1, 67.—Transf., of inanimate things, worth, value, excellence:opsonii,
Plaut. Bacch. 1, 2, 23:praeclara et plena dignitatis domus,
Cic. Off. 1, 39; cf.porticus,
id. Q. Fr. 3, 1, 1; id. de Or. 3, 46, 180:portus, urbis,
Nep. Them. 6:loci,
Suet. Calig. 41 al.:dignitas, quae est in latitudine pectoris,
Quint. 11, 3, 141:verborum,
Cic. Prov. Cons. 11, 27; Quint. 11, 3, 46; cf. id. 8, 3, 24:debita rerum,
id. 12, 1, 8; cf. id. 8, 3, 38:subsequendi,
id. 12, 11, 28:cum dignitate actionis,
id. 5, 10, 54 al. -
2 dīgnitās
dīgnitās ātis, f [dignus], worth, merit, desert, character: tantum apud me dignitas potest, Cs.: honos dignitate impetratus: consularis, a claim to the consulship: pro dignitate laudare.— Greatness, majesty, dignity, grandeur, authority, rank, distinction, eminence, reputation, honor: consulis: summa in te: personarum: vostra, S.: celsissima sedes dignitatis. — Self-respect, personal dignity, honor: apud alium prohibet dignitas, T.: agere cum dignitate: neque suam pati dignitatem, ut, etc., Cs.: corporis, presence, N.— One in high office, an eminent man, dignitary: surrexisset Apronius, nova dignitas publicani: cum dignitates abessent, L.—Of things, worth, value, excellence. plena dignitatis domus: portus ut urbem dignitate aequiparet, N.: verborum.* * *worth; dignity, position, rank; authority, office; self-respect, grace -
3 amplus
amplus adj. with comp. and sup. [am- (for ambi-) + PLE-], of large extent, great, ample, spacious, roomy: domus, V.: civitas, Cs., C.: porticūs, V.: ter amplum Geryonem... compescit, H.: amplum et excelsum signum, broad and tall: collis castris parum amplus, not broad enough, S.: amplissima curia.—Meton., abundant, numerous, great, full, copious, large: res familiaris: divitiae, H.: dimissis amplioribus copiis, the greater part of the troops, Cs.: ampliores copias expectare, larger reinforcements, Cs.: ut is amplior numerus esset: commeatus spe amplior, S.: amplissima pecunia.—Fig., ample, great, strong, violent: morbus amplior factus, T.: metus: spes, S.: pro amplissimis meritis (honos).—Of external appearance, etc., magnificent, splendid, glorious: praemia: funus, N.: res gestae, S.: honores, H.: occasio calumniae: orator, eminent: munus aedilitatis amplius: ut ampliore quam gerebat dignus haberetur (sc, potestate), S.: funere ampliore efferri, L.: monumentum quam amplissimum facere: mihi gratiae verbis amplissimis aguntur, in the handsomest terms.—In opinion or judgment, illustrious, noble, renowned, distinguished, glorious: familia: Etruscae gentis regem amplum Tuscis ratus, a proud thing for, L.: sibi amplum esse urbem ab se captam frequentari, L.: parvi et ampli, small and great, H.: amplissimo genere natus, Cs.: honos et nomen: ut quisque est genere copiisque amplissimus, Cs.—Esp.: amplissimus, most honorable (of a high office or an illustrious man): amplissimum collegium decemvirale: res gestae: vir.—Of an orator, copious; see also amplius.* * *ampla -um, amplior -or -us, amplissimus -a -um ADJgreat, large, spacious, wide, ample; distinguished, important, honorable -
4 fascis
fascis is, m [FASC-], a bundle, fagot, fascine, packet, parcel: sarmentorum, L.: comites in fasce libelli, Iu.— A burden, load: Romanus Iniusto sub fasce, i. e. soldiers' baggage, V.: (apes) animam sub fasce dedēre, V.— Plur, a bundle of rods with an axe, carried before the highest magistrates, as an emblem of authority: imperi populi R. fasces: anteibant lictores cum fascibus bini: fasces praetoribus praeferuntur: tum demissi populo fasces, lowered before the people: fasces versi (at a consul's funeral), Ta.: Marius cum fascibus laureatis. —Fig.: cum tibi aetas nostra fascis summitteret, yield precedence.—High office, supreme power: fascibus conreptis, i. e. usurping the government, S.: Illum non populi fasces, non purpura regum Flexit, V.: si Detulerit fascīs indigno, i. e. the consulship, H.: fasces meruit, the throne, Iu.* * *bundle, faggot; packet, parcel; rods with an ax (pl.) (symbol of authority) -
5 fascis
I. A.In gen. (rare):B.fasces stramentorum ac virgultorum,
Hirt. B. G. 8, 15, 6:lignorum,
Tac. A. 13, 35:magno comites in fasce libelli,
Juv. 7, 107:tot crimina, tot reos uno velut fasce complecti,
Plin. Ep. 3, 9, 9.— Trop., of a crowd of people, Vulg. Isa. 24, 22.—A burden, load:II.Romanus in armis Injusto sub fasce viam cum carpit,
i. e. soldiers' baggage, Verg. G. 3, 347; cf. Quint. 11, 3, 26 Spald.:(apes) saepe ultro animam sub fasce dedēre,
under the burden, Verg. G. 4, 204:ego hoc te fasce levabo,
id. E. 9, 65:venales humero fasces portare,
id. M. 80.—In partic., in plur. fasces, a bundle carried before the highest magistrates, and consisting of rods and an axe, with which [p. 727] criminals were scourged and beheaded.A.Prop.:2.lictores duo, duo viminei fasces virgarum,
Plaut. Ep. 1, 1, 26:ut sibi (Tullo Hostilio) duodecim lictores cum fascibus anteire liceret, etc.,
Cic. Rep. 2, 17:anteibant lictores cum fascibus duobus,
id. Agr. 2, 34, 93:fasces praetoribus praeferuntur,
id. Verr. 2, 5, 9, § 22:Publicola statim secures de fascibus demi jussit,
id. Rep. 2, 31: tum demissi populo fasces, lowered (as a mark of respect) before the people, id. ib. 1, 40, 62; cf.:P. Valerius fasces primus demitti jussit,
id. ib. 2, 31;for which: (P. Valerius) summissis fascibus in contionem escendit,
Liv. 2, 7, 7; cf.under B.: paulo ante dimissi fasces,
surrendered, Plin. Pan. 61, 7:praecedebant incompta signa, versi fasces, at the funeral of Germanicus,
Tac. A. 3, 2 init.:neque in litteris, neque in fascibus insignia laureae praetulit,
Caes. B. C. 3, 71, 3; cf.:visus C. Marius cum fascibus laureatis,
Cic. Div. 1, 28, 59; so,laureati,
id. Att. 8, 3, 5:imperatorii,
Tac. A. 13, 9.—Meton., a high office, esp. the consulship ( poet.):* B.qui petere a populo fasces saevasque secures Imbibit,
Lucr. 3, 1009:illum non populi fasces, non purpura regum Flexit,
Verg. G. 2, 495:ut si Detulerit fasces indigno, detrahet idem,
Hor. Ep. 1, 16, 34; id. S. 1, 6, 97:et titulis et fascibus olim Major habebatur donandi gloria,
Juv. 5, 110; Sil. 11, 152.—Of royalty:diadema Quirini Et fasces meruit,
Juv. 8, 260.—Trop., to give place, to acknowledge one's inferiority:cum tibi aetas nostra jam cederet fascesque summitteret,
Cic. Brut. 6, 22. -
6 effero
1.ef-fĕro or ecfĕro (cf. Neue, Formenl. 2, 766), extŭli, ēlatum, efferre or ecferre, v. a., to bring or carry out, to bring forth (very freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.ex navi,
Plaut. Am. 2, 1, 82; cf.tela, etc., ex aedibus Cethegi,
Cic. Cat. 3, 3 fin.:argentum jubeo jam intus efferri foras,
Plaut. Bacch. 1, 1, 62; cf. id. ib. 4, 9, 127; id. Most. 2, 1, 58; id. Mil. 4, 8, 4:argentum ad aliquem,
id. Epid. 5, 1, 27; id. Truc. 3, 1, 16:machaeram huc,
id. Mil. 2, 5, 53; cf. id. Stich. 2, 2, 28:puerum extra aedes usquam,
Ter. Hec. 4, 1, 48:cistellam domo,
id. Eun. 4, 6, 15; cf.:cibaria sibi quemque domo,
Caes. B. G. 1, 5, 3:frumentum ab Ilerda,
id. B. C. 1, 78, 1:piscem de custodia,
Col. 8, 17 fin.:litteras,
Caes. B. G. 5, 45, 4:mucronem,
Cic. Cat. 2, 1, 2; cf.:vexilla, signa, arma (e castris, extra fines, etc.),
Liv. 10, 19; 27, 2; 29, 21; Tac. H. 3, 31 al.:ferrum a latere deripuit, elatumque deferebat in pectus,
id. A. 1, 35 fin.: Colchis pedem, Enn. ap. Non. 297, 20; so,pedem,
Verg. A. 2, 657; cf.pedem aedibus,
Plaut. Bacch. 3, 3, 19:pedem portā,
Cic. Att. 6, 8, 5; 7, 2, 6; Suet. Tib. 38:pedem quoquam,
Plaut. Capt. 2, 3, 97:se hinc (ignis),
Lucr. 6, 89 and 385:se vallo (equus),
Tac. A. 15, 7:Furium longius extulit cursus,
Liv. 3, 5; cf.:Messium impetus per hostes extulit,
id. 4, 29.—In partic.1.Like the Gr. ekpherô, to carry out (of the house) for burial, to bear to the grave, to bury (cf.: cremo, humo, sepelio, prosequor): optumum'st Loces illum efferendum;b.nam jam credo mortuus est,
Plaut. Aul. 3, 6, 32; id. Most. 4, 3, 8 sqq.; Ter. And. 1, 1, 90 Don. and Ruhnk.; 1, 1, 101; Cic. N. D. 3, 32, 80; Nep. Att. 17; Liv. 2, 33; 3, 18 fin.; Quint. 8, 5, 21; Suet. Aug. 99; Hor. S. 2, 5, 85; Vulg. Luc. 7, 12.—Transf.: meo unius funere elata populi Romani esset res publica, carried to burial, i. e. overthrown, destroyed, Liv. 28, 28; 24, 22; 31, 29.—2.Of a fruit-bearing soil, to bring forth, bear, produce:b.id, quod agri efferant,
Cic. Rep. 2, 4 fin.; id. Brut. 4, 16; cf. also id. Verr. 2, 3, 47 fin.; 86 al.—Transf.:3.ea, quae efferant aliquid ex sese, perfectiores habere naturas quam, etc.,
Cic. N. D. 2, 33 fin.; cf. Quint. 10, 1, 109; poet.:(Italia) genus acre virum,
Verg. G. 2, 169.—Of motion in an upward direction (cf.: erigo and educo, II. B. 1.), to lift up, elevate, raise, exalt, Lucil. ap. Non. 297, 25:II.aliquem in murum,
Caes. B. G. 7, 47 fin.:pars operis in altitudinem turris elata,
id. B. C. 2, 8 fin.; cf. Quint. 11, 3, 103; and Suet. Calig. 32:corvus e conspectu elatus,
Liv. 7, 26:pulvis elatus,
id. 4, 33:elata super capita scuta,
Tac. H. 3, 27: jubar (luna), Petron. Poët. 89, 2, 54; poet.:caput Auctumnus agris extulit,
Hor. Epod. 2, 18.Trop.A.To set forth, spread abroad, utter, publish, proclaim:2.clamorem,
to raise, Plaut. Am. 1, 1, 73:quod neque in vulgum disciplinam efferri velint, neque, etc.,
Caes. B. G. 6, 14, 4; cf. Plin. 2, 12, 9:vocem ejus in vulgus,
Tac. A. 12, 21:tuum peccatum foras,
Ter. Phorm. 5, 7, 65 Ruhnk.:hoc foras,
Cic. Phil. 10, 3; so,clandestina consilia,
Caes. B. G. 7, 1, 6:rem,
id. ib. 7, 2, 2:has meas ineptias,
Cic. de Or. 1, 24, 111:divinitus dicta,
id. ib. 3, 1 fin. et saep.—With a rel. clause:posteaquam in volgus militum elatum est, qua arrogantia in colloquio Ariovistus usus, etc.,
Caes. B. G. 1, 46, 4.—In partic., of speech, to utter, pronounce, express, declare:B.verbum de verbo expressum extulit,
Ter. Ad. prol. 11:ut verba inter se ra tione conjuncta sententiam efferant,
Varr. L. L. 8, § 1 Müll.:si graves sententiae inconditis verbis efferuntur,
Cic. Or. 44, 150; cf. Quint. 9, 4, 13:quae incisim aut membratim efferuntur, ea, etc.,
Cic. Or. 67; cf. Quint. 9, 4, 33; 8, 3, 40; 10, 2, 17: pleraque utroque modo efferuntur, luxuriatur, luxuriat, etc., id. 9, 3, 7; cf. id. 1, 5, 16; 64; 2, 14, 2.—In the pass., qs. to be carried out of one's self by passions, feelings, etc.; to be carried away, transported, hurried away: usque adeo studio atque odio illius efferor ira, Lucil. ap. Cic. Tusc. 4, 21 fin.; so,C.studio,
Cic. de Sen. 23, 83; id. Att. 1, 8, 2; id. N. D. 1, 20 fin.; Caes. B. C. 1, 45, 2; cf.cupiditate,
Cic. Div. 1, 24, 49:vi naturae atque ingenii,
id. Mur. 31, 65:laetitia,
id. Deiot. 9, 26 (cf. act.:comitia ista praeclara, quae me laetitia extulerunt,
id. Fam. 2, 10):incredibili gaudio,
id. Fam. 10, 12, 2; cf. id. Rep. 3, 30; Suet. Caes. 22:voluptate canendi ac saltandi,
id. Calig. 54:popularitate,
id. Ner. 53.—(Acc. to I. B. 3.) To raise, elevate, exalt:2.pretia alicujus rei,
Varr. R. R. 3, 6 fin.:quorum animi altius se extulerunt,
Cic. Rep. 3, 3:aliquem ad summum imperium per omnes honorum gradus,
id. Cat. 1, 11, 28; cf.:aliquem supra leges,
Tac. A. 2, 34; and:aliquem geminatis consulatibus,
id. ib. 1, 3; cf. also id. ib. 4, 40:aliquem pecunia aut honore,
Sall. J. 49, 4:patriam demersam extuli,
Cic. Sull. 31, 87; cf. Nep. Dion. 6; Cic. Prov. Cons. 14, 34:aliquem maximis laudibus,
id. Off. 2, 10, 36; cf. Caes. B. C. 3, 87:aliquem summis laudibus ad caelum,
Cic. Fam. 9, 14; cf. Nep. Dion. 7 fin.:aliquid maximis laudibus,
Cic. Lael. 7, 24:aliquem laudibus,
Tac. A. 3, 72:aliquem verbis,
Cic. de Or. 3, 14, 52:aliquid versibus,
id. Rep. 1, 14;and simply aliquid,
id. Verr. 2, 4, 56; Tac. A. 2, 63:aliquem in summum odium,
id. H. 4, 42; cf.:rem in summam invidiam,
Quint. 8, 4, 19.—In partic., with se, to raise, elevate one's self; to rise, advance (cf.:b.appareo, eluceo, exsisto): cum (virtus) se extulit et ostendit suum lumen,
Cic. Lael. 27; cf.so with a figure borrowed from the heavenly bodies: qua in urbe (Athenis) primum se orator extulit,
id. Brut. 7, 26:volo se efferat in adolescente fecunditas,
id. de Or. 2, 21.—In a bad sense, with se, or in the [p. 629] pass., to lift up one's self, to carry one's self high; to be puffed up, haughty, proud on account of any thing (the figure being borrowed from a prancing horse; cf. Liv. 30, 20; and Quint. 10, 3, 10):D.nec cohibendo efferentem se fortunam, quanto altius elatus erat, eo foedius corruit (Atilius),
Liv. 30, 30:quod aut cupias ardenter aut adeptus ecferas te insolenter,
Cic. Tusc. 4, 17, 39:qui enim victoria se ecferunt, quasi victos nos intuentur,
id. Fam. 9, 2, 2; cf.:se altius et incivilius,
Flor. 1, 26, 8:sese audacia, scelere atque superbia,
Sall. J. 14, 11:hic me magnifice effero,
Ter. Heaut. 4, 3, 31:(fortunati) efferuntur fere fastidio et contumacia,
Cic. Lael. 15, 54:se efferre in potestate,
to be insolent in office, id. de Or. 2, 84, 342.—Esp. freq. in the part. perf.:stulta ac barbara arrogantia elati,
Caes. B. C. 3, 59, 3:recenti victoria,
id. B. G. 5, 47, 4:spe celeris victoriae,
id. ib. 7, 47, 3:gloria,
id. B. C. 3, 79, 6:elatus et inflatus his rebus,
Cic. Agr. 2, 35, 97:secunda fortuna magnisque opibus,
Nep. Alcib. 7, 3; id. Milt. 7, 2:elatus ad vanam fiduciam,
Curt. 3, 19, 10;but also: ad justam fiduciam,
Liv. 27, 8, 7 et saep.—In the act. (rare, and with a fig. perh. borrowed from the wind): is demum vir erit, cujus animum nec prospera (fortuna) flatu suo efferet ( elates, inflates), nec adversa infringet, Liv. 45, 8 fin. —Ante-class. and very rare, to carry out to the end, to support, endure: laborem, Att. ap. Cic. Sest. 48; cf.: malum patiendo, to get rid of, do away with, Cic. Poët. Tusc. 4, 29, 63 (but not in Lucr. 1, 141, where the better reading is sufferre).—Hence, ēlā-tus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 3. and II. C. 2.), exalted, lofty, high (rare; cf.: superbus, insolens, arrogans, etc.).A.Lit.:B.modo in elatiora modo in depressiora clivi,
Col. 2, 4, 10:elatissimae lucernae,
Tert. Apol. 53.—Trop.:2.animus magnus elatusque,
Cic. Off. 1, 18, 61; id. Tusc. 1, 40, 96:verba,
high-sounding, id. Or. 36, 124;hoc casu elatior Julianus,
Amm. 21, 4, 7; Vulg. Rom. 1, 30:insula opibus,
Nep. Milt. 7, 2. — Adv.: ēlāte, loftily, proudly:elate et ample loqui, opp. humiliter demisseque sentire,
Cic. Tusc. 5, 9:dicere (opp. summisse),
id. Opt. Gen. 4, 10.— Comp.:se gerere,
Nep. Paus. 2, 3:elatius et arrogantius praefatur,
Gell. 9, 15, 4.ef-fĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [ex-ferus], to make wild, savage, fierce (class.; most freq. since the Aug. per.).I.Physically:II.terram immanitate beluarum efferari,
Cic. N. D. 2, 39, 99:speciem oris,
Liv. 2, 23; cf.vultum,
Suet. Calig. 50:efferantia sese ulcera,
becoming aggravated, malignant, Plin. 26, 14, 87, § 146.— Poet.:Mars efferat aurum,
i. e. works up into weapons, Stat. Achill. 1, 425; cf.:homo qui magnae artis subtilitate tantum efferavit argentum,
i. e. wrought into the figures of beasts, App. M. 5, p. 159, 14.—Mentally:gentes sic immanitate efferatae,
Cic. N. D. 1, 23; cf. id. Tusc. 4, 14, 32:militem dux ipse efferavit,
Liv. 23, 5; cf. id. 2, 29:animos,
id. 1, 19; 25, 26:ingenia,
Curt. 8, 2; 9, 19:efferavit ea caedes Thebanos omnes ad exsecrabile odium Romanorum,
exasperated, Liv. 33, 29; cf. Vulg. Dan. 8, 7.—Hence, effĕrātus, a, um, P. a., wild, savage, fierce:sunt enim multa ecferata et immania, quaedam autem humanitatis quoque habent primam speciem,
Cic. Tusc. 4, 14, 32:vultus,
Petr. 82, 1:animi,
Vulg. 2 Macc. 5, 11.— Comp.:mores ritusque,
Liv. 34, 24.— Sup.:effectus,
Sen. Ep. 121, 4:canes in homines,
Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 3, 18.— Adv.: effĕrāte, fiercely:saevire,
Lact. 5, 20, 10. -
7 pontificātus
pontificātus ūs, m [pontifex], the office of a high-priest, pontificate: petitio pontificatūs, S., C.* * *pontificate, the office of pontifex -
8 Princeps
1.princeps, cĭpis, adj. and subst. comm. [primus-capio], first in time or order (syn. primus).— Lit., in gen.:B.ut quisque in fugā postremus, ita periculo princeps erat,
Cic. Verr. 2, 5, 34, § 90:princeps in proelium ibat, ultimus conserto proelio excedebat,
Liv. 21, 4:princeps Horatius ibat,
first, in front, in advance, id. 1, 26 Weissenb. ad [p. 1445] loc.:princeps fuit ad conatum exercitus comparandi,
Cic. Phil. 10, 11, 24:Firmani principes pecuniae pollicendae fuerunt,
were the first to promise, id. ib. 7, 8, 23:princeps in agendo,
id. Div. in Caecil. 15, 47; Caes. B. G. 7, 2:omnium nationum exterarum princeps Sicilia se ad amicitiam populi Romani applicuit,
was the first that entered into friendship with the Roman people, Cic. Verr. 2, 2, 1, § 2:princeps et solus bellum his indixit,
Nep. Thras. 1, 5:princeps in haec verba jurat,
Caes. B. C. 1, 76:ut principes talem nuntium attulisse viderentur,
to be the first, id. ib. 1, 53:qui Formiarum moenia dicitur Princeps tenuisse,
Hor. C. 3, 17, 7:matri Qui dederit princeps oscula,
Ov. F. 2, 714:princeps turmas inducit Asilas,
Verg. A. 11, 620:princeps ante omnes,
first of all, id. ib. 5, 833.—Of things:quoniam exordium princeps omnium esse debet,
Cic. Inv. 1, 7, 19:qualitatum aliae sunt principes, aliae ex lis ortae,
original, id. Ac. 1, 7, 26:mensis Romani anni,
Col. 11, 2, 3:addere principi Limo particulam,
Hor. C. 1, 16, 13:dies imperii princeps, vitae supremus,
Tac. A. 1, 9.—The first, chief, the most eminent, distinguished, or noble (syn. primores):II.longe omnium gravitate princeps Plato,
Cic. Or. 19, 62:Eudoxus in astrologiā facile princeps,
id. Div. 2, 42, 87:quaedam principes feminae,
certain noble ladies, Plin. 8, 32, 50, § 119:principe loco genitus,
id. 37, 2, 11, § 40.—Prov.:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35. —Rarely of things:gemma princeps Sardonychus,
Juv. 13, 138.—As subst.: princeps, cĭpis, m., the first man, first person:B.princeps senatŭs,
the first senator on the censor's list, the first member of the Senate, Liv. 34, 44.—Esp., the first, chief, principal, most distinguished person:C.quales in re publicā principes essent, talis reliquos solere esse civis,
Cic. Fam. 1, 9, 12:juventutis,
one of the noblest of the Roman knights, id. Vatin. 10, 24: trecenti conjuravimus principes juventutis Romanae, i. e. high-born or patrician youths, Liv. 2, 12, 15 (= proceres juventutis, id. 10, 28, 7); 42, 61, 5.—In the time of the emperors this was also a title of honor given to the prince, the heir to the empire, Tac. A. 1, 3:sacerdotum,
the high-priest, Vulg. Act. 4, 6. —A chief, head, author, originator, leader, contriver, etc.:D.princeps atque architectus sceleris,
Cic. Clu. 22, 60:Zeno eorum (Stoicorum) princeps non tam rerum inventor fuit, quam verborum novorum,
id. Fin. 3, 2, 5:princeps Argonautarum,
i. e. Jason, id. Tusc. 4, 32, 69:principes consilii publici, i. e. senatus,
id. Sest. 45, 97:conjurationis,
id. Cat. 1, 11, 27:eorum omnium hic dux est atque princeps,
id. Har. Resp. 26, 57:regendae civitatis dux et sententiae princeps in senatu,
id. de Or. 3, 17, 63:(pueri) aequalium principes,
first among their playfellows, id. Fin. 5, 22, 61:gregis,
i. e. of players, Suet. Calig. 58:principes sententiarum consulares,
who were first asked for their opinion, Liv. 8, 21:hujus consilii principes,
Caes. B. G. 2, 14:belli inferendi,
first in commencing hostilities, id. ib. 5, 52:jam princeps equitum,
at the head of, Juv. 4, 32.—Of ancestors:hinc Dardanus ortus Iasiusque pater, genus a quo principe nostrum,
Verg. A. 3, 168 (cf., in this sense, principium, Sil. 15, 748; v. principium, II. B. 2.).—A chief, superior, director (ante- and post-class.):E.principes, qui utrique rei praeponuntur,
Varr. R. R. 1, 2; Lampr. Alex. Sev. 32.—A prince, i. e. a ruler, sovereign, emperor ( poet. and post-Aug.):F.hic ames dici pater atque princeps,
Hor. C. 1, 2, 50; Ov. P. 1, 2, 123; Tac. A. 1, 1:quae non faciet quod principis uxor,
Juv. 6, 617; 8, 224.—In milit. lang.: princĭpes, um, m., the second line of soldiers, between the hastati and triarii, Liv. 8, 8; 22, 5; 30, 8; 37, 39; cf. Varr. L. L. 5, § 89; Veg. Mil. 1, 20; 2, 15; cf. Ov. F. 3, 129; and Becker, Antiq. 3, 2, p. 249 sq.; p. 269 sq.—Princeps also signifies,1.A company or division of the principes: signum primi principis, of the first company of the principes, Liv. 26, 6, 1:2.octavum principem duxit,
was centurion of the eighth maniple, Cic. ad Brut. 1, 8, 2.—A centurion or captain of the principes: princeps prior, the first captain of the principes, Caes. B. C. 3, 64 fin.:3.princeps tertiae legionis,
Liv. 25, 14; cf. id. 42, 34.—The office of centurion of the principes, the centurionship or captaincy of the principes: mihi primus princeps prioris centuriae est adsignatus, the first captaincy of the principes, Liv. 42, 34, 8.— Comp.:2.omnium priorum principum principiorem, si dici fas est,
Cassiod. Hist. Eccl. 1, 1.Princeps, cĭpis, m., a celebrated flute-player, Phaedr. 5, 7, 4. -
9 princeps
1.princeps, cĭpis, adj. and subst. comm. [primus-capio], first in time or order (syn. primus).— Lit., in gen.:B.ut quisque in fugā postremus, ita periculo princeps erat,
Cic. Verr. 2, 5, 34, § 90:princeps in proelium ibat, ultimus conserto proelio excedebat,
Liv. 21, 4:princeps Horatius ibat,
first, in front, in advance, id. 1, 26 Weissenb. ad [p. 1445] loc.:princeps fuit ad conatum exercitus comparandi,
Cic. Phil. 10, 11, 24:Firmani principes pecuniae pollicendae fuerunt,
were the first to promise, id. ib. 7, 8, 23:princeps in agendo,
id. Div. in Caecil. 15, 47; Caes. B. G. 7, 2:omnium nationum exterarum princeps Sicilia se ad amicitiam populi Romani applicuit,
was the first that entered into friendship with the Roman people, Cic. Verr. 2, 2, 1, § 2:princeps et solus bellum his indixit,
Nep. Thras. 1, 5:princeps in haec verba jurat,
Caes. B. C. 1, 76:ut principes talem nuntium attulisse viderentur,
to be the first, id. ib. 1, 53:qui Formiarum moenia dicitur Princeps tenuisse,
Hor. C. 3, 17, 7:matri Qui dederit princeps oscula,
Ov. F. 2, 714:princeps turmas inducit Asilas,
Verg. A. 11, 620:princeps ante omnes,
first of all, id. ib. 5, 833.—Of things:quoniam exordium princeps omnium esse debet,
Cic. Inv. 1, 7, 19:qualitatum aliae sunt principes, aliae ex lis ortae,
original, id. Ac. 1, 7, 26:mensis Romani anni,
Col. 11, 2, 3:addere principi Limo particulam,
Hor. C. 1, 16, 13:dies imperii princeps, vitae supremus,
Tac. A. 1, 9.—The first, chief, the most eminent, distinguished, or noble (syn. primores):II.longe omnium gravitate princeps Plato,
Cic. Or. 19, 62:Eudoxus in astrologiā facile princeps,
id. Div. 2, 42, 87:quaedam principes feminae,
certain noble ladies, Plin. 8, 32, 50, § 119:principe loco genitus,
id. 37, 2, 11, § 40.—Prov.:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35. —Rarely of things:gemma princeps Sardonychus,
Juv. 13, 138.—As subst.: princeps, cĭpis, m., the first man, first person:B.princeps senatŭs,
the first senator on the censor's list, the first member of the Senate, Liv. 34, 44.—Esp., the first, chief, principal, most distinguished person:C.quales in re publicā principes essent, talis reliquos solere esse civis,
Cic. Fam. 1, 9, 12:juventutis,
one of the noblest of the Roman knights, id. Vatin. 10, 24: trecenti conjuravimus principes juventutis Romanae, i. e. high-born or patrician youths, Liv. 2, 12, 15 (= proceres juventutis, id. 10, 28, 7); 42, 61, 5.—In the time of the emperors this was also a title of honor given to the prince, the heir to the empire, Tac. A. 1, 3:sacerdotum,
the high-priest, Vulg. Act. 4, 6. —A chief, head, author, originator, leader, contriver, etc.:D.princeps atque architectus sceleris,
Cic. Clu. 22, 60:Zeno eorum (Stoicorum) princeps non tam rerum inventor fuit, quam verborum novorum,
id. Fin. 3, 2, 5:princeps Argonautarum,
i. e. Jason, id. Tusc. 4, 32, 69:principes consilii publici, i. e. senatus,
id. Sest. 45, 97:conjurationis,
id. Cat. 1, 11, 27:eorum omnium hic dux est atque princeps,
id. Har. Resp. 26, 57:regendae civitatis dux et sententiae princeps in senatu,
id. de Or. 3, 17, 63:(pueri) aequalium principes,
first among their playfellows, id. Fin. 5, 22, 61:gregis,
i. e. of players, Suet. Calig. 58:principes sententiarum consulares,
who were first asked for their opinion, Liv. 8, 21:hujus consilii principes,
Caes. B. G. 2, 14:belli inferendi,
first in commencing hostilities, id. ib. 5, 52:jam princeps equitum,
at the head of, Juv. 4, 32.—Of ancestors:hinc Dardanus ortus Iasiusque pater, genus a quo principe nostrum,
Verg. A. 3, 168 (cf., in this sense, principium, Sil. 15, 748; v. principium, II. B. 2.).—A chief, superior, director (ante- and post-class.):E.principes, qui utrique rei praeponuntur,
Varr. R. R. 1, 2; Lampr. Alex. Sev. 32.—A prince, i. e. a ruler, sovereign, emperor ( poet. and post-Aug.):F.hic ames dici pater atque princeps,
Hor. C. 1, 2, 50; Ov. P. 1, 2, 123; Tac. A. 1, 1:quae non faciet quod principis uxor,
Juv. 6, 617; 8, 224.—In milit. lang.: princĭpes, um, m., the second line of soldiers, between the hastati and triarii, Liv. 8, 8; 22, 5; 30, 8; 37, 39; cf. Varr. L. L. 5, § 89; Veg. Mil. 1, 20; 2, 15; cf. Ov. F. 3, 129; and Becker, Antiq. 3, 2, p. 249 sq.; p. 269 sq.—Princeps also signifies,1.A company or division of the principes: signum primi principis, of the first company of the principes, Liv. 26, 6, 1:2.octavum principem duxit,
was centurion of the eighth maniple, Cic. ad Brut. 1, 8, 2.—A centurion or captain of the principes: princeps prior, the first captain of the principes, Caes. B. C. 3, 64 fin.:3.princeps tertiae legionis,
Liv. 25, 14; cf. id. 42, 34.—The office of centurion of the principes, the centurionship or captaincy of the principes: mihi primus princeps prioris centuriae est adsignatus, the first captaincy of the principes, Liv. 42, 34, 8.— Comp.:2.omnium priorum principum principiorem, si dici fas est,
Cassiod. Hist. Eccl. 1, 1.Princeps, cĭpis, m., a celebrated flute-player, Phaedr. 5, 7, 4. -
10 principes
1.princeps, cĭpis, adj. and subst. comm. [primus-capio], first in time or order (syn. primus).— Lit., in gen.:B.ut quisque in fugā postremus, ita periculo princeps erat,
Cic. Verr. 2, 5, 34, § 90:princeps in proelium ibat, ultimus conserto proelio excedebat,
Liv. 21, 4:princeps Horatius ibat,
first, in front, in advance, id. 1, 26 Weissenb. ad [p. 1445] loc.:princeps fuit ad conatum exercitus comparandi,
Cic. Phil. 10, 11, 24:Firmani principes pecuniae pollicendae fuerunt,
were the first to promise, id. ib. 7, 8, 23:princeps in agendo,
id. Div. in Caecil. 15, 47; Caes. B. G. 7, 2:omnium nationum exterarum princeps Sicilia se ad amicitiam populi Romani applicuit,
was the first that entered into friendship with the Roman people, Cic. Verr. 2, 2, 1, § 2:princeps et solus bellum his indixit,
Nep. Thras. 1, 5:princeps in haec verba jurat,
Caes. B. C. 1, 76:ut principes talem nuntium attulisse viderentur,
to be the first, id. ib. 1, 53:qui Formiarum moenia dicitur Princeps tenuisse,
Hor. C. 3, 17, 7:matri Qui dederit princeps oscula,
Ov. F. 2, 714:princeps turmas inducit Asilas,
Verg. A. 11, 620:princeps ante omnes,
first of all, id. ib. 5, 833.—Of things:quoniam exordium princeps omnium esse debet,
Cic. Inv. 1, 7, 19:qualitatum aliae sunt principes, aliae ex lis ortae,
original, id. Ac. 1, 7, 26:mensis Romani anni,
Col. 11, 2, 3:addere principi Limo particulam,
Hor. C. 1, 16, 13:dies imperii princeps, vitae supremus,
Tac. A. 1, 9.—The first, chief, the most eminent, distinguished, or noble (syn. primores):II.longe omnium gravitate princeps Plato,
Cic. Or. 19, 62:Eudoxus in astrologiā facile princeps,
id. Div. 2, 42, 87:quaedam principes feminae,
certain noble ladies, Plin. 8, 32, 50, § 119:principe loco genitus,
id. 37, 2, 11, § 40.—Prov.:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35. —Rarely of things:gemma princeps Sardonychus,
Juv. 13, 138.—As subst.: princeps, cĭpis, m., the first man, first person:B.princeps senatŭs,
the first senator on the censor's list, the first member of the Senate, Liv. 34, 44.—Esp., the first, chief, principal, most distinguished person:C.quales in re publicā principes essent, talis reliquos solere esse civis,
Cic. Fam. 1, 9, 12:juventutis,
one of the noblest of the Roman knights, id. Vatin. 10, 24: trecenti conjuravimus principes juventutis Romanae, i. e. high-born or patrician youths, Liv. 2, 12, 15 (= proceres juventutis, id. 10, 28, 7); 42, 61, 5.—In the time of the emperors this was also a title of honor given to the prince, the heir to the empire, Tac. A. 1, 3:sacerdotum,
the high-priest, Vulg. Act. 4, 6. —A chief, head, author, originator, leader, contriver, etc.:D.princeps atque architectus sceleris,
Cic. Clu. 22, 60:Zeno eorum (Stoicorum) princeps non tam rerum inventor fuit, quam verborum novorum,
id. Fin. 3, 2, 5:princeps Argonautarum,
i. e. Jason, id. Tusc. 4, 32, 69:principes consilii publici, i. e. senatus,
id. Sest. 45, 97:conjurationis,
id. Cat. 1, 11, 27:eorum omnium hic dux est atque princeps,
id. Har. Resp. 26, 57:regendae civitatis dux et sententiae princeps in senatu,
id. de Or. 3, 17, 63:(pueri) aequalium principes,
first among their playfellows, id. Fin. 5, 22, 61:gregis,
i. e. of players, Suet. Calig. 58:principes sententiarum consulares,
who were first asked for their opinion, Liv. 8, 21:hujus consilii principes,
Caes. B. G. 2, 14:belli inferendi,
first in commencing hostilities, id. ib. 5, 52:jam princeps equitum,
at the head of, Juv. 4, 32.—Of ancestors:hinc Dardanus ortus Iasiusque pater, genus a quo principe nostrum,
Verg. A. 3, 168 (cf., in this sense, principium, Sil. 15, 748; v. principium, II. B. 2.).—A chief, superior, director (ante- and post-class.):E.principes, qui utrique rei praeponuntur,
Varr. R. R. 1, 2; Lampr. Alex. Sev. 32.—A prince, i. e. a ruler, sovereign, emperor ( poet. and post-Aug.):F.hic ames dici pater atque princeps,
Hor. C. 1, 2, 50; Ov. P. 1, 2, 123; Tac. A. 1, 1:quae non faciet quod principis uxor,
Juv. 6, 617; 8, 224.—In milit. lang.: princĭpes, um, m., the second line of soldiers, between the hastati and triarii, Liv. 8, 8; 22, 5; 30, 8; 37, 39; cf. Varr. L. L. 5, § 89; Veg. Mil. 1, 20; 2, 15; cf. Ov. F. 3, 129; and Becker, Antiq. 3, 2, p. 249 sq.; p. 269 sq.—Princeps also signifies,1.A company or division of the principes: signum primi principis, of the first company of the principes, Liv. 26, 6, 1:2.octavum principem duxit,
was centurion of the eighth maniple, Cic. ad Brut. 1, 8, 2.—A centurion or captain of the principes: princeps prior, the first captain of the principes, Caes. B. C. 3, 64 fin.:3.princeps tertiae legionis,
Liv. 25, 14; cf. id. 42, 34.—The office of centurion of the principes, the centurionship or captaincy of the principes: mihi primus princeps prioris centuriae est adsignatus, the first captaincy of the principes, Liv. 42, 34, 8.— Comp.:2.omnium priorum principum principiorem, si dici fas est,
Cassiod. Hist. Eccl. 1, 1.Princeps, cĭpis, m., a celebrated flute-player, Phaedr. 5, 7, 4. -
11 honōrātus
honōrātus adj. with comp. and sup. [P. of honoro], honored, respected, honorable, respectable, distinguished: imago, L.: viri: Achilles, H.: praefectura: rus, granted as a mark of honor, O.: apud me honoratior: spes honoratioris militiae, L.: honoratissimae imaginis vir, L.: honoratissimum adsensūs genus, Ta.— Honored by a public office, filling a post of honor, honorable, respectable: praetor, O.: consul honoratus vir, O.: comae, i. e. of a high magistrate, O.: senes, Ta.— Conferring honor: honoratissimum decretum, L.* * *honorata -um, honoratior -or -us, honoratissimus -a -um ADJhonored/respected/esteemed/distinguished; honorable; conferring honor -
12 antistitium
-
13 archontium
-
14 spectabilitas
office/dignity of spectabilis (title of high imperial officers) -
15 honoro
hŏnōro, āvi, ātum, 1, v. a. ( depon.:A.Dionysius Platonem in litore occurrens honoratus est,
Sol. 1, § 123; 2, § 26; Ampel. 2, 5) [honor], to clothe or adorn with honor; to honor, respect; to adorn, ornament, embellish, decorate (class.; cf.honeste): mortem ejus (Ser. Sulpicii) non monumento sed luctu publico esse honorandam putarem,
Cic. Phil. 9, 3, 5:ornandi honorandique potestas,
id. ib. 5, 17, 45 Orell. N. cr.:honorandus sum, quia tyrannum occidi (opp. puniendus),
Quint. 3, 6, 74; cf. id. 7, 4, 41:Amphiaraüm sic honoravit fama Graeciae,
Cic. Div. 1, 40, 88:virtutem,
id. Phil. 9, 2, 4:aliquos sellis curulibus, toga praetexta, corona triumphali laureaque honorare,
Liv. 10, 7, 9: populum congiariis, to honor, i. e. present, Vell. 2, 129, 3;cf: nisi in arena passi sunt se honorari,
Dig. 3, 1, 1; 48, 10, 15:honoratus equestri statua,
Vell. 2, 61, 3:Apollo lyram modo nato flore honorabat,
adorned, Petr. 83:lato clavo vel equo publico similive honore honorari,
Ulp. Fragm. 7, 1.—Hence, hŏnō-rātus, a, um, P. a., honored, respected; honorable, respectable, distinguished.In gen. [class.):B.qui honorem sententiis, qui suffragiis adeptus est, is mihi et honestus et honoratus videtur, etc.,
Cic. Brut. 81, 281:satis honestam honoratamque imaginem fore,
Liv. 36, 40, 9: beati, qui honorati sunt, videntur;miseri autem, qui sunt inglorii,
Cic. Leg. 1, 11, 32:clari et honorati viri,
id. de Sen. 7, 22:homo et princeps,
id. Off. 1, 39, 138:honoratus et nobilis Thucydides,
id. Or. 9, 32:Achilles,
Hor. A. P. 120:cani,
Ov. M. 8, 9:praefectura,
Cic. Planc. 8, 19:amici,
i. e. courtiers, Liv. 40, 54, 6:rus,
granted as a mark of honor, Ov. M. 15, 617; cf.sedes,
Tac. A. 2, 63.— Comp.:Dionysius apud me honoratior fuit, quam apud Scipionem Panaetius,
Cic. Att. 9, 12, 2:spes honoratioris militiae,
Liv. 32, 23, 9.— Sup.:genus pollens atque honoratissimum,
Plaut. Capt. 2, 2, 28:honoratissimo loco lectus,
Vell. 2, 76, 1:honoratissimae imaginis vir,
Liv. 3, 58, 2:genus assensus,
Tac. G. 11.—In partic., honored by a public office, filling a post of honor, honorable, respectable (perh. not anteAug.):2.praetor,
Ov. F. 1, 52:consul honoratus vir,
id. P. 4, 5, 1:honoratior,
Vell. 2, 54 fin.:familia honorata magis quam nobilis,
Eutr. 7, 18: si quis forte honoratorum, decurionum, possessorum, etc., Cod. Th. 9, 27, 6; Lampr. Alex. Sev. 40; Inscr. Orell. 3540; 3971 al.; cf.:HONORATVS AD CVRAM KALENDARII,
Inscr. Grut. 444, 5:honoratae comae,
i. e. of a high magistrate, Ov. P. 2, 2, 92.—Act., conferring honor, = honorificus (very rare):senatus quam poterat honoratissimo decreto adlocutus eos mandat consulibus,
Liv. 27, 10, 6.—Hence, adv.: hŏnōrātē, with honor, honorably:quam illum et honorate nec secure continet?
Vell. 2, 129, 4:quod filium honorate custodierant,
Tac. H. 4, 63.— Comp.:utrum contumeliosius expulerint, an revocaverint honoratius,
Just. 5, 4, 13; Val. Max. 5, 1, 11. — Sup.:aliquem honoratissime excipere,
Val. Max. 2, 10, 2. -
16 patricius
pā̆trĭcĭus ( pā̆trĭtĭus, Aug. Mon. Ancyr.), a, um, adj. [patres], of the rank or dignity of the patres; belonging to the patricians, patrician, noble (cf. nobilis):II.patricii pueri,
Plaut. Capt. 5, 4, 5:familia,
Cic. Leg. 2, 3, 6; Vell. 2, 59, 2: gens, Juv. 10, 332:sanguis,
Pers. 1, 61:ostrum,
Stat. S. 1, 4, 97: Patricius Vicus Romae dictus eo, quod ibi patricii habitaverunt (the mod. Via Urbana), Fest. p. 221 Müll.—Subst.: pā̆trĭcĭus, i (usu. plur., pā̆trĭcĭi, ōrum), m., a patrician, a member of the Roman nobility, divided into patricii majorum and minorum gentium (of the older and younger families):B.olim patricii dicebant, plebiscitis se non teneri,
Gai. Inst. 1, 3:patres ab honore, patriciique progenies eorum appellati,
Liv. 1, 8 fin.:patricios Cincius ait appellari solitos, qui nunc ingenui vocentur,
Fest. p. 241 Müll.; Cic. Caecin. 35, 101:patricii minorum gentium,
id. Fam. 9, 21, 2:(Sulla) primus e patriciis Corneliis igni voluit cremari,
of the Cornelian patricians, id. Leg. 2, 22, 57:exire e patriciis,
to pass, by adoption, into a plebeian family, id. Dom. 14, 37; Juv. 8, 190; 1, 24.—In sing.:nisi qui patricius sit,
Cic. Mur. 7, 15; id. Brut. 16, 62.—From the time of the emperor Constantine, patricius became the title of a person high in office at court, Inscr. Grut. 1076, 2; Sid. 2, 90. -
17 patritius
pā̆trĭcĭus ( pā̆trĭtĭus, Aug. Mon. Ancyr.), a, um, adj. [patres], of the rank or dignity of the patres; belonging to the patricians, patrician, noble (cf. nobilis):II.patricii pueri,
Plaut. Capt. 5, 4, 5:familia,
Cic. Leg. 2, 3, 6; Vell. 2, 59, 2: gens, Juv. 10, 332:sanguis,
Pers. 1, 61:ostrum,
Stat. S. 1, 4, 97: Patricius Vicus Romae dictus eo, quod ibi patricii habitaverunt (the mod. Via Urbana), Fest. p. 221 Müll.—Subst.: pā̆trĭcĭus, i (usu. plur., pā̆trĭcĭi, ōrum), m., a patrician, a member of the Roman nobility, divided into patricii majorum and minorum gentium (of the older and younger families):B.olim patricii dicebant, plebiscitis se non teneri,
Gai. Inst. 1, 3:patres ab honore, patriciique progenies eorum appellati,
Liv. 1, 8 fin.:patricios Cincius ait appellari solitos, qui nunc ingenui vocentur,
Fest. p. 241 Müll.; Cic. Caecin. 35, 101:patricii minorum gentium,
id. Fam. 9, 21, 2:(Sulla) primus e patriciis Corneliis igni voluit cremari,
of the Cornelian patricians, id. Leg. 2, 22, 57:exire e patriciis,
to pass, by adoption, into a plebeian family, id. Dom. 14, 37; Juv. 8, 190; 1, 24.—In sing.:nisi qui patricius sit,
Cic. Mur. 7, 15; id. Brut. 16, 62.—From the time of the emperor Constantine, patricius became the title of a person high in office at court, Inscr. Grut. 1076, 2; Sid. 2, 90. -
18 suspendo
suspendo, di, sum, 3, v. a. [sus, from subs, for sub; v. sub, III., and pendo], to hang up, hang, suspend (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.pernas suspendito in vento biduum... suspendito in fumo biduum... suspendito in carnario,
Cato, R. R. 162, 3:aliquid in fumo,
Plin. 30, 4, 11, § 31:suspensae in litore vestes,
Lucr. 1, 305:religata ad pinnam muri reste suspensus,
Liv. 8, 16, 9:oscilla ex altā pinu,
Verg. G. 2, 389:columbam malo ab alto,
id. A. 5, 489:tignis nidum suspendat hirundo,
id. G. 4, 307:habilem arcum umeris,
id. A. 1, 318:stamina telā,
Ov. M. 6, 576:aliquid collo,
Plin. 37, 9, 40, § 124:(ranae) suspensae pedibus,
id. 32, 8, 29, § 92; Col. 7, 10, 3:aliquid e collo,
Plin. 23, 7, 63, § 125:allium super prunas,
id. 19, 6, 34, § 115:vitem sub ramo,
id. 17, 23, 35, § 209:cocleam in fumo,
id. 30, 4, 11, § 31: aliquid lance, to weigh, Pert. 4, 10; cf.:in trutinā Homerum,
Juv. 6, 438:suspendi a jugulis suis gladios obsecrantes,
Amm. 17, 12, 16:se suspendit fenestrā,
i. e. to look out, App. M. p. 148, 6.— Poet.:nec sua credulitas piscem suspenderat hamo,
had hung, caught, Ov. M. 15, 101.—In a Greek construction: [p. 1820] (pueri) laevo suspensi loculos tabulamque lacerto, with their satchels hanging on their arms, Hor. S. 1, 6, 74; id. Ep. 1, 1, 56.—In partic.1.Pregn., of persons.a.To choke to death by hanging, to hang (cf.:b.suffoco, strangulo): capias restim ac te suspendas,
Plaut. Poen. 1, 2, 184; cf. id. Pers. 5, 2, 34:nisi me suspendo, occidi,
id. Rud. 5, 3 59:se suspendere,
id. Trin. 2, 4, 135; Cic. Verr. 2, 3, 56, § 129; id. Att. 13, 40, 1: caput obnubito: arbori infelici suspendito, Lex. ap. Cic. Rab. Perd. 4, 13; Liv. 1, 26, 6:uxorem suam suspendisse se de ficu,
Cic. de Or. 2, 69, 278:se e ficu,
Quint. 6, 3, 88:hominem in oleastro,
Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57:more vel intereas capti suspensus Achaei,
Ov. Ib. 297:aliquem in furcā,
Dig. 48, 13, 6; cf.:virgines, quae corporibus suspensis demortuae forent,
Gell. 15, 10, 2.—To hang at the whipping-post; pass., to be flogged, Amm. 15, 7, 4.—2.Of offerings in a temple, to hang up, dedicate, consecrate:3.votas vestes,
Verg. A. 12, 769; cf. id. ib. 9, 408:arma capta patri Quirino,
id. ib. 6, 859:vestimenta maris deo,
Hor. C. 1, 5, 15:insignia,
Tib. 2, 4, 23.—Esp., of buildings, to build upon arches or vaults, to arch or vault: primus balneola suspendit, Cic. Fragm. ap. Non. 194, 14; cf. id. Top. 4, 22:b.pavimenta,
Pall. 1, 20, 2:cameras harundinibus,
to arch over, Plin. 16, 36, 64, § 156:castra saxis praeruptis,
to build on, Sil. 3, 556:velabra,
Amm. 14, 6, 25:duo tigna... suspenderent eam contignationem,
propped up, supported, Caes. B. C. 2, 9, 2; cf. id. ib. § 5.—Transf. (with esp. reference to the thing beneath), to prop up, hold up, support:c.muro suspenso furculis,
Liv. 38, 7, 9:agentem ex imo rimas insulam,
Sen. Ben. 6, 15, 5:tellus ligneis columnis suspenditur,
Plin. 33, 4, 21, § 68:dolia subjectis parvis tribus lapidibus suspenduntur,
Col. 12, 18, 6; cf. id. 2, 15, 6; 3, 13, 8:orbis Libycos Indis dentibus,
tables with ivory feet, Mart. 2, 43, 9:cum terra levis virgultaque molem suspendant,
Luc. 3, 397; Petr. 135:pes summis digitis suspenditur,
is raised on tiptoe, Quint. 11, 3, 125.—Esp., of ploughing, etc., to lift up, raise:II. A.si non fuerit tellus fecunda... tenui sat erit suspendere sulco,
Verg. G. 1, 68:ripas... litora multo vomere suspendere,
Stat. Th. 4, 181; cf.:vineam in summā terrā suspendere,
Col. 3, 13.—In gen. (very rare):B.extrinsecus aut bene aut male vivendi suspensas habere rationes,
dependent upon externals, Cic. Fam. 5, 13, 1:cui viro ex se ipso apta sunt omnia, nec suspensa aliorum aut bono casu aut contrario pendere, etc.,
id. Tusc. 5, 12, 36:genus, ex quo ceterae species suspensae sunt,
Sen. Ep. 58, 7:numquam crediderim felicem ex felicitate suspensum,
id. ib. 98, 1.—In partic., to cause to be suspended, i. e.,1.To make uncertain or doubtful, to keep in suspense:2.medio responso rem suspenderunt,
Liv. 39, 29, 1:illa Suspendit animos fictā gravitate rogantum,
Ov. M. 7, 308:ea res omnium animos exspectatione suspenderat,
Curt. 9, 7, 20:aliquem exspectatione,
Plin. Ep. 2, 20, 3:diu judicum animos,
Quint. 9, 2, 22; cf.:senatum ambiguis responsis,
Suet. Tib. 24:suspensa ac velut dubitans oratio,
Quint. 10, 7, 22:exspectationem,
Curt. 7, 4, 14; cf. infra, in the P. a. —To stay, stop, check, interrupt, suspend (syn. supprimo):* 3. 4.nec jam suspendere fletum Sustinet,
Ov. F. 4, 849:lacrimas,
id. Am. 1, 7, 57:spiritum,
Quint. 1, 8, 1:sermonem,
Quint. 11, 3, 35 sq.:fluxiones oculorum,
Plin. 28, 7, 21, § 73:epiphoras,
id. 25, 12, 91, § 143:causas morbi,
Veg. Vet. 3, 65, 5:gressum,
id. ib. 2, 55, 3:manum tuam,
id. ib. 2, 40, 3; cf. P. a. 2. infra. —Aliquem or aliquid naso (adunco), to turn up one ' s nose at, to sneer at a person or thing (Horatian):5.naso suspendis adunco Ignotos,
Hor. S. 1, 6, 5:Balatro suspendens omnia naso,
id. ib. 2, 8, 64.—Of a temporary removal from office, to suspend:A.duobus hunc (episcopum) mensibus, Greg. M. Ep. 3, 46: ab officio suspensus,
id. ib. —Hence, suspen-sus, a, um, P. a.Lit. (mostly poet. and in post-Aug-prose).1.Raised, elerated, suspended: Roma cenaculis sublata atque suspensa, Cic. Agr. 2, 35, 96; so,2.saxis suspensam hanc aspice rupem,
Verg. A. 8, 190: equi illi Neptunii, qui per undas currus suspensos rapuisse dicuntur, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 27, 67; cf.:vel mare per medium fluctu suspensa tumenti Ferret iter,
skimming lightly over the waters, Verg. A. 7, 810:(corus) suspensum in terras portat mare,
raised on high, Sil. 1, 470:suspensis auribus,
Prop. 3, 6 (4, 5), 8:aura suspensa levisque,
Lucr. 3, 196:terra,
loosened, loose, Col. 11, 3, 54:suspensissimum pastinatum,
id. 3, 13, 7:(oliva) inicitur quam mundissimis molis suspensis ne nucleus frangatur,
id. 12, 51, 2, and 54, 2:radix suspensa pariter et mersa,
Plin. Ep. 8, 20, 6:suspensum inter nubila corpus,
Sil. 12, 94; 1, 470:loco ab umore suspenso,
Pall. 1, 40, 1:alituum suspensa cohors,
Sen. Phoen. 77.—Transf., suspended, i. e. pressing or touching lightly, light:B.suspenso gradu placide ire perrexi,
on tiptoe, Ter. Phorm. 5, 6, 28; so,gradu,
Ov. F. 1, 426; 6, 338; cf.:evagata noctu suspenso pede,
Phaedr. 2, 4, 18:pedes,
Sen. Contr. 1 praef. fin.:suspensa levans digitis vestigia primis,
Verg. Cir. 212:vestigia,
Sil. 15, 617:suspensā manu commendare aliquem,
slightly, Plin. Ep. 6, 12, 1:suspensis dentibus,
Lucr. 5, 1069:suspensis passibus,
Amm. 14, 2, 31:molis suspensis,
Col. 12, 51, 2; 12, 54, 2.—Trop.1.Uncertain, hovering, doubtful, wavering, hesitating, in suspense, undetermined, anxious (the predom. and class. signif.;2.syn.: incertus, dubius): nolo suspensam et incertam plebem Romanam obscurā spe et caecā exspectatione pendere,
Cic. Agr. 2, 25, 66; cf.:civitas suspensa metu,
id. ib. 1, 8, 23:suspensum me tenes,
id. Att. 10, 1, 2:maneo Thessalonicae suspensus,
id. ib. 3, 8, 2; Hirt. B. G. 8, 43:tot populos inter spem metumque suspensos animi habetis,
Liv. 8, 13:suspensus animus et sollicitus,
Cic. Att. 2, 18, 1:suspenso animo exspectare, quod quis agat,
id. ib. 4, 15, 10:animus,
id. de Or. 1, 56, 239; id. Fam. 16, 3, 2; id. Verr. 2, 5, 6, § 14:animus suspensus curis majoribus,
id. Phil. 7, 1, 1:auditā inspectāque re, omnia suspensa neutro inclinatis sententiis reliquere,
Liv. 34, 62, 16:dimissis suspensā re legatis,
id. 31, 32, 5.— Comp.:exercitus suspensiore animo, Auct. B. Afr. 48, 3: suspensus incertusque vultus, coloris mutatio,
Cic. Clu. 19, 54; 3, 8; cf.: hominum exspectationem et spem rei publicae suspensam tenere, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 1; Cic. Fam. 11, 8, 1:suspensam dubiamque noctem spe ac metu exegimus,
Plin. Ep. 6, 20, 19:pro homine amicissimo,
id. ib. 8, 5, 3:munera suspensi plena timoris,
Ov. H. 16, 84 Ruhnk.:suspensa et obscura verba,
Tac. A. 1, 11.— Neutr. absol.:quare non semper illam (nequitiam) in suspenso relinquam?
Sen. Ep. 97, 14:est suspensum et anxium, de eo, quem ardentissime diligas, interdum nihil scire,
Plin. Ep. 6, 4, 3:rem totam in suspenso reliqui,
id. ib. 10, 31 (40), 4:ipse in suspenso tenuit,
Tac. H. 1, 78 fin.:si adhuc in suspenso sit statuta libertas,
Dig. 9, 4, 15; Just. Inst. 1, 12, 5.—Of goods held under a lien or judgment:3.suspensis amici bonis libellum deicio creditoribus ejus me obligaturus,
Sen. Ben. 4, 12, 3.—Dependent:qui fideles nobis socii, qui dubii suspensaeque ex fortunā fidei,
Liv. 44, 18, 4:animos ex tam levibus momentis fortunae suspensos,
id. 4, 32, 2.
См. также в других словарях:
High misdemeanor — is an archaic term in English Law for a number of positive misprisions, neglects and contempts. The most important example being that of maladministration in high office.Examples in English LawA number of United Kingdom Statutes refer to… … Wikipedia
high-level — [hī′lev′əl] adj. 1. of or by persons of high office or rank 2. in a high office or rank 3. designating a computer language, as BASIC or FORTRAN, making use of conventional (as English) words and requiring translation by a compiler or interpreter … English World dictionary
high — high1 W1S1 [haı] adj comparative higher superlative highest ↑high, ↑low ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(from bottom to top)¦ 2¦(above ground)¦ 3¦(large number)¦ 4¦(good standard)¦ 5¦(containing a lot)¦ 6¦(rank/position)¦ … Dictionary of contemporary English
high — 1 /haI/ adjective MEASUREMENT/DISTANCE 1 FROM BOTTOM TO TOP something that is high measures a long distance from its bottom to its top: the highest mountain in Japan | a castle surrounded by high walls | 100 feet/30 metres etc high: a building 20 … Longman dictionary of contemporary English
high — The highest price of the day for a particular futures contract. Chicago Board of Trade glossary The top price paid for a commodity or its option in a given time period, usually a day or the life of a contract. The CENTER ONLINE Futures Glossary… … Financial and business terms
high — /haɪ/ adjective 1. tall ● The shelves are 30 cm high. ● The door is not high enough to let us get the machines into the building. ● They are planning a 30 storey high office block. 2. large, not low ● High overhead costs increase the unit price.… … Marketing dictionary in english
Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights — Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights … Wikipedia
High Sheriff of Cornwall — High Sheriffs of Cornwall: a chronological list: Note : the Duchy of Cornwall has the right to choose High Sheriffs each year, [ [http://www.duchyofcornwall.org/abouttheduchy history acquisition.htm The Duchy of Cornwall] ] rather than the Privy… … Wikipedia
High School Musical 3 — Nos années lycée High School Musical 3 : Nos années lycée Logo original du film Titre original High School Musical 3: Senior Year Titre québécois … Wikipédia en Français
High School Musical 3 - Nos années lycée — High School Musical 3 : Nos années lycée High School Musical 3 : Nos années lycée Logo original du film Titre original High School Musical 3: Senior Year Titre québécois … Wikipédia en Français
High School Musical 3 : La dernière année — High School Musical 3 : Nos années lycée High School Musical 3 : Nos années lycée Logo original du film Titre original High School Musical 3: Senior Year Titre québécois … Wikipédia en Français